هوای سفر دارم 
  هوای سفر داری 
  آرام 
  روی گونه هایت 
  آرام 
  روی گونه هایم

  دوست دارم 
  غم ملایم چشمانت را 
  پیراهن اندوه که می پوشی 
  زیبا تر می شوی

  رها کن گیسوانت را 
  بگذار 
  باد 
  شیدایی از سر گیرد 
  ... 
  من نیز هرچه بادا باد

  آب می شوم 
  پشت سرت 
  راهت روشن